Μου συνέβη σήμερα κάτι το οποίο οφείλω να ομολογήσω πως με τάραξε, με ταρακούνησε και με κινητοποίησε στο να γράψω αυτό το σύντομο άρθρο. Μερικές φορές εκεί που είσαι μέσα στην καλή χαρά ή μέσα στις σκοτούρες σου και σκέφτεσαι το πόσο μοναδικό παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή πρέπει να αποτελείς, ένα εξωτερικό ερέθισμα έρχεται και σου γκρεμίζει το παραμύθι στο οποίο ζεις και συνειδητοποιείς πως η μοναδικότητά σου και ο μικρόκοσμός σου είναι όντως μοναδικά, αλλά ταυτόχρονα σχεδόν πανομοιότυπα και εξίσου μονάκριβα με τη μοναδικότητα και τον μικρόκοσμό του οποιουδήποτε άλλου ζει δίπλα σου. Και εν τέλει στη χαρά και στη λύπη, στην άνεση και στο ζόρι, στην αδιαφορία ή στον προβληματισμό δεν είσαι μόνος/η.

Περί τίνος πρόκειται; Λοιπόν. Ξεκίνησα το πρωί να πάω να πληρώσω έναν Continue reading →