Σε γενικές γραμμές τηλεόραση δεν παρακολουθώ. Μπορώ να πω ούτε τα νέα της ημέρας. Προσπαθώ να ενημερώνομαι για ό,τι συμβαίνει γύρω μου με άλλους τρόπους. Πώς έχει τύχει όμως και το τελευταίο διάστημα ακούω (απλά έχω το κονσερβοκούτι ανοικτό) τα νέα από διάφορα τηλεοπτικά κανάλια… Ακούω κάθε μέρα κάτι διαφορετικό και τόσο όμοιο συνάμα. Τη μία για φυσικές καταστροφές σε διάφορα μέρη του πλανήτη, από τα πιο κοντινά και οικεία μέχρι τα πλέον μακρινά και άγνωστα. Την άλλη για ατυχήματα, πραγματικά τραγικά τα περισσότερα, που με κάνουν να ξαναθυμάμαι τη ματαιότητα των πραγμάτων και το σύντομο πέρασμά μας από αυτόν τον χώρο και το πόσο ουσιαστικός καλό θα ήταν να είναι ο βίος που διάγουμε. Την παράλλη για αιφνίδιους θάνατους νέων, αξιόλογων, φωτεινών ανθρώπων και μυαλών. Και πάρα πολλά άλλα.
Άκουσα για όλη την πολιτική, οικονομική, πνευματική εξουσία της Πολωνίας, που ξεκληρίστηκε κυριολεκτικά μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. 132 ψυχές που σκοτώθηκαν καθ’οδόν για το Σμολένσκ, όπου επρόκειτο να παραστούν στην 70ή επέτειο από τη σφαγή του Κατίν, όταν η σοβιετική πολιτική αστυνομία εκτέλεσε εν ψυχρώ πάνω από 22.000 Πολωνούς τον Απρίλιο και τον Μάιο του 1940. Ειρωνεία της μοίρας…
Άκουσα για τον σεισμό των 6,9 ρίχτερ στην επαρχία Κινγκάι της νοτιοδυτικής Κίνας, στο υψίπεδο του Θιβέτ, τους 600 ανθρώπους που ανασύρθηκαν νεκροί από τα συντρίμμια των σπιτιών που πριν λίγο έτρωγαν, κοιμούνταν, διάβαζαν, έπαιζαν, γελούσαν ή έκλαιγαν και τους 10.000 τραυματίες που μόλις συνέλθουν σωματικά θα αντιληφθούν τη δυσκολία να μαζέψουν τα δικά τους ψυχικά συντρίμμια.
Άκουσα για τον θάνατο του Μάνου Ξυδούς από ανακοπή καρδιάς, του στιχουργού και ιδρυτικού μέλους των Πυξ Λαξ. Ενός ανθρώπου με πνεύμα ανήσυχο, κοινωνικά ευαισθητοποιημένο, σεμνό. Ενός τραγουδοποιού που υπήρξε μία ανεξάντλητη πηγή καλλιτεχνικής μουσικής δημιουργίας, που άφησε την προσωπική του σφραγίδα στο ελληνικό μουσικό στερέωμα.
Άκουσα για ένα τσουνάμι ύψους 23 μ. που προκλήθηκε από την αποκόλληση τμήματος του τεράστιου παγετώνα Ουαλκάν των Άνδεων, το οποίο κατέπεσε σε λίμνη κοντά στην πόλη Καρουάς στο Περού. Το κύμα που δημιουργήθηκε παρέσυρε τουλάχιστον τρία άτομα σκοτώνοντάς τα και κατέστρεψε τη μονάδα επεξεργασίας πόσιμου ύδατος που εξυπηρετούσε τους περίπου 60.000 κατοίκους της περιοχής.
Άκουσα για τις καταστροφές από τις πλημμύρες στην Ινδία που σκότωσαν γύρω στα 130 άτομα και χιλιάδες ζώα, που κατέστρεψαν καλλιεργήσιμες εκτάσεις και καλλιέργειες ανθρώπων που ζουν καθαρά από την αγροτοκτηνοτροφία, που άφησαν πίσω τους χιλιάδες ψυχές άστεγες. Η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι τόσο μακριά και τόσο δίπλα μας ταυτόχρονα!
Για όλους αυτούς και για πολλούς πολλούς άλλους (που δεν τους αναφέρω καθώς η λίστα είναι ατελείωτη), που μέχρι πρόσφατα υπήρχαν δίπλα μας, ας κάνουμε ενός λεπτού σιγή ως ελάχιστο φόρο τιμής. Διότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, ατομικός και ανεπανάληπτος, σαν ιστορικό γεγονός. Διότι κάθε ένας μας βάζει το δικό του λιθαράκι σε αυτό που συνιστά την ανθρώπινη ιστορία, τον ανθρώπινο πολιτισμό.